Barania Góra

Barania Góra (1220 m n.p.m.)  – drugi pod względem  wysokości szczyt Beskidu Śląskiego (po Skrzycznem 1257m n.p.m). Szczyt pokryty jest lasem bukowo-jodłowo-świerkowym, szczególnie gęstym na zachodnich stokach. To jedyny tak zachowany fragment lasów w partiach grzbietowych okolicznych szczytów. W głównym grzbiecie pasma leżą dwa wierzchołki; na wyższym stoi 15-metrowa wieża widokowa, z której można podziwiać panoramę całego Beskidu Śląskiego oraz paradę szczytów Beskidu Żywieckiego, Małej Fatry i dalekich Tatr. Wieża powstała w 1991r. z inicjatywy Koła Przewodników Beskidzkich Katowice w miejscu zwalonej wieży triangulacyjnej.

Pierwszym oficjalnym zdobywcą góry uznawany jest książę pszczyńki Ludwik Anhalt von Coethen, który zdobył szczyt w 1810 r. W swoim pamiętniku wspomina jednak o kilku chłopach ze wsi którzy byli tam wcześniej.

Wraz z rozwojem turystyki powstawały oznakowane szlaki turystyczne. Kiedy na Przysłopiu wybudowano schronisko zdobycie góry stało się obowiązkowym punktem pobytu w Beskidzie Śląskim. W tym czasie Polska była pod zaborami, wycieczka miała więc również akcent patriotyczny – pozwalała dotrzeć do źródeł Wisły, rzeki która zanim wpłynęła do morza przepływała przez wszystkie zabory pod jakimi była Polska.

Źródła Czarnej Wisełki, zwane też Wykapami Czarnej Wisełki znajdują się pomiędzy Wierchem Wisełką, a Wierchem Równiańskim i obejmuje moczar leśny o znacznej powierzchni, gdzie wypływają liczne małe źródełka mające charakter wykapów. W latach 1840-1844 wybitny polski geograf Wincenty Pol po przeprowadzeniu badań terenowych uznał za początek Wisły źródliska Czarnej Wisełki, a Ludwik Zejszner w 1849 r. dokładanie je opisał i określił ich wysokość. Po raz pierwszy nazwy „wykapy”  użył odkrywca Wisły Bogumił Hoff. W książce „Początki Wisły i Wiślanie z 1888 r. pisze: (…) woda nie wytryska z ziemi jako zdrój, tylko wysącza z czarnej próchnicy, między drzewami,tworząc małe zbiorniki, niby jeziorka, nie większe nad jeden do dwóch metrów kwadratowych. Te kałuże, z wodą ciemnobrunatną, leżą jedna niżej drugiej, na niewielkiej spadzistości, zasilając się wzajemnie leniwie płynącymi potoczkami…” i dalej pisze (…) wykapy łączą się z wieloma podobnymi wykapami, tak że nim strumień przebiegnie kilometr i dojdzie do uroczego miejsca Przysłopem zwanego, przedstawia się jako potok, który przeskoczyć trudno(…). W 1984 r. przy wykapach została umieszczona tablica z napisem „Wykapy Czarnej Wisełki im. W. Pola i H.K. Łobarzewskiego 1984”

Czarna Wisełka ma długość 9,3 km i posiada skaliste koryto, odcinkami wyżłobione w litej skale z szeregiem kaskad i progów skalnych. Badania hydrologiczne potwierdzają, że to Czarna Wisełka ma większą powierzchnię zlewni i większe przepływy niż jej siostra Biała Wisełka.

Źródła Białej Wisełki znajdują się niedaleko niebieskiego szlaku turystycznego prowadzącego na Baranią Górę i biją spod skały na wysokości 1080 m n.p.m. Oznaczone zostały tablicą z tekstem „Wantule im. Zejsznera przy źródle Białej Wisełki 1984”. Długość potoku Biała Wisełka wynosi 7,5 km, a jej nazwa pochodzi od silnie spienionej białej wody w wartkim nurcie. Na Białej Wisełce zlokalizowany jest najpiękniejszy zespół progów wodnych w Beskidach zwanych Kaskadami Rodła. Oba potoki łączą się w miejscu, w którym 1972 roku oddano do użytku zbiornik retencyjny Wisła Czarne, zwane Jeziorem Czerniańskim.  Z jeziora Czerniańkiego rzeka wypływa już jako po prostu Wisła. Tereny źródliskowe są obszarem ściśle chronionym. Poza znakowanym szlakiem zwiedzać je można jedynie z przewodnikiem i za zgodą Nadleśnictwa Wisła. W tym rejonie wszystkie potoki są rezerwatami ochrony pstrąga.

Wyprawę na Baranią Górę można zacząć na przystanku PKS Wisła Czarne Fojtula, do którego często kursują autobusy z Wisły Centrum. Kierując się z Wisły czarnym szlakiem, a potem czerwonym szlakiem dochodzimy do schroniska PTTK Przysłop Pod Baranią Górą. Obecny budynek schroniska został oddany do użytku w 1979r. i ma dość oryginalną bryłę jak na tego typu obiekt. Swą architekturą bardziej przypomina ośrodek wczasowy. Przez lata prostopadłościenna budowla wrosła w krajobraz i nie razi już tak jak na początku swej działalności.

12 października 2008r.