Lwów

Łaciński Leopolis, żydowski Lemberik, ukraiński Lviv – nazwy miasta zawsze przypominały o jego początkach, gdy ruski książę Daniel założył w XIIIw. na wzgórzu gród, który nazwał Lvov na cześć Lwa, swojego syna. Za panowania króla Kazimierza Wielkiego miasto przyłączono do Korony Polskiej. Im silniejsza była Polska tym bogatszy stał się Lwów, aż do XVII wieku, kiedy nieustanne ataki Turków,Kozaków i Rosjan zrujnowały miasto. Po trzecim rozbiorze Lwów, ten wielokulturowy tygiel, w którym żyli obok siebie Polacy i Rusini, Ormianie i Węgrzy, Żydzi i Niemcy, przeszedł w ręce cesarza Austrii. Dopiero po powstaniu styczniowym miasto wyszło z marazmu, kradnąc palmę pierwszeństwa Krakowowi i zyskując miano kulturalnej stolicy Galicji. Pod koniec XIXw. Lwów stał się nowoczesny i wysmakowany, a jego uczelnie cieszyły się europejską sławą skupiając środowiska wybitnych matematyków, filozofów, historyków i lekarzy. Po II wojnie światowej Lwów przeszedł w ręce Sowietów, a Polacy zostali zmuszeni do opuszczenia miasta.

Jednak mit Lwowa wrósł w polską pamięć. W wielu miejscach zachowały się jeszcze relikty polskości.

To przepiękne miasto w 1988r. miasto wpisane na listę UNESCO.

Zabytkowa miejska zabudowa jest raczej zaniedbana. Odrestaurowano jedynie kilkadziesiąt obiektów w samym centrum. Sercem Lwowa jest ogromny rynek ze stojącym pośrodku ratuszem. A 44 kamieniczki otaczające ten główny plac to perły baroku i renesansu. Każda z nich to osobny rozdział historii miasta i jego mieszkańców.

Konkurencją turystyczną dla rynku jest Prospekt Swobody – najbardziej reprezentacyjny bulwar metropolii, znany też pod nazwą Wały Hetmańskie. Po obydwu stronach szerokiego wysadzanego kasztanowcami deptaka stoją okazałe budowle mi.i. Teatr Wielki, Grand Hotel, hotel George. Na spacerowej promenadzie tętni życie: na ławeczkach starsi panowie grają w szachy, dalej koncert orkiestry dętej, a pod pomnikiem Tarasa Szewczenki polityczny wiec.

Lwowski Teatr Wielki czyli słynna Opera Lwowska stała się symbolem miasta. Budynek, dawnego Teatru Miejskiego, zaprojektowany w 1900r. przez Zygmunta Gogolewskiego zachwyca wysmakowaną architekturą. Gmach od ponad 100 lat jest dumą mieszkańców miasta. Wnętrze Opery oszałamia bogactwem neobarokowych złoceń, rzeźb i ozdób. Na widowni może zasiąść aż 1200 osób. Tutejsze opery i balety goszczą na scenach całego świata, od Hiszpanii po Liban.

Kolejnym symbolem miasta jest dominująca w panoramie Lwowa barkowa kopuła kościoła Dominikanów. Widać ją doskonale  ze wzgórza Wysoki Zamek. To najlepszy punkt widokowy w mieście. Stąd roztacza się najpiękniejsza panorama Lwowa. Na wzgórze można dojść schodkami przez leśny park.