Malta
Stolica: Valletta
Najwyższy szczyt: Ta’Dmejrek (253m npm)
Republika Malty składa się kilku wysp wyłaniających się ze środkowej części Morza Śródziemnego, kilkadziesiąt kilometrów na południe od Sycylii i około 300 na północ od Libii. Cały archipelag obejmuje oprócz Malty takie wyspy jak: Gozo i Comino oraz bezludne Cominotto i Fifla. Sama Malta swoimi rozmiarem przypomina ogromne aglomeracje miejskie, mierząc blisko 30 km długości i 15 km szerokości. Typowy klimat śródziemnomorski sprawia, że lato na wyspie jest długie, a jesień ciepła.
Najpiękniejsze kąpieliska rozwinęły się w północno-wschodniej części wyspy, gdzie wybrzeże jest łatwo dostępne i charakteryzuje się licznymi zatokami. W pozostałej części kraju poszarpaną linię brzegową ozdabiają strome klify.
Roślinność na wyspie jest stosunkowo uboga, a rozległe skaliste tereny porasta najczęściej makia, czyli krzewiasta roślinność i zarośla występujące najczęściej w rejonie śródziemnomorskim.
Pierwsze ślady wyspiarskiego osadnictwa sięgają 5 tys. lat p.n.e. i powiązane są z przybyszami z Sycylii. W tym okresie powstały pierwsze świątynie, a osadnicy kontrolowali basen Morza Śródziemnego między Sycylią a Tunezją. Region morza od samego początku był areną walk. O swoje terytoria, łącznie z Maltą, walczyli Fenicjanie, Kartagińczycy, a także Rzymianie rozszerzający wpływy swojego imperium. Około 60 r. n.e. na wyspie pojawił się św. Paweł krzewiący wiarę chrześcijańską, chociaż władanie Cesarstwa Wschodniego oraz Arabów w późniejszym okresie skierowało rozwój religii na zupełnie inne tory związane z islamem. W XI wieku na wyspę dotarli Normanowie, przyłączając ją jednocześnie do późniejszego Królestw Sycylii. Ważnym przełomem w historii wyspy okazał się rok 1530, kiedy król Hiszpanii Karol V podpisał akt, na mocy którego wyspa została przekazana joannitom, czyli późniejszym Kawalerom Maltańskim. Zakonnicy wraz z ludnością cywilną skutecznie obronili się przed atakiem Turków, co uczcili budując miasto Valletta wzniesione na cześć Wielkiego Mistrza zakonnego Jeana Parisot de la Valette. W późniejszych wiekach Malta została kolonią zdobytą przez cesarza Napoleona, a także wpadła w ręce Brytyjczyków, stając się bazą okrętów podwodnych podczas II wojny światowej i terenem ciężkich walk pomiędzy Niemcami, Włochami i Wielką Brytanią. Po wojnie wyspa uzyskała autonomię i stała się Państwem Maltańskim w 1963 r., niezależną republiką w 1974 r. i członkiem Unii Europejskiej od 2004r.
Drugim językiem urzędowym jest na Malcie angielski, więc nie powinno być problemu z porozumiewaniem się, przynajmniej w urzędach, restauracjach i obiektach turystycznych.
Ważnym czynnikiem w maltańskiej obyczajowości jest sjesta i warto pamiętać, że w godzinach okołopołudniowych życie zamiera na jakiś czas, a dobijanie się do urzędów mija się z celem.
Z racji tego, że Maltańczycy są bardzo religijni i większość z nich przynależy do kościoła katolickiego, warto pamiętać, że w świątyniach obowiązuje odpowiedni strój i nie wypada przesadzać z odkrytymi częściami ciała. Tradycje chrześcijańskie sięgają czasów św. Pawła, którego statek rozbił się w okolicy, a święty podczas pobytu na wyspie szerzył swoje nauki. Z kolei z tradycją zakonu Kawalerów Maltańskich wiąże się przykładowo jeden z symboli narodowych, jakim jest czerwony, ośmiokątny krzyż maltański, znany jak krzyż cnót rycerskich, którego każde ramię odnosi się do ośmiu boskich błogosławieństw. Krzyż rozpoznawalny jest w wielu dziedzinach życia i przeważnie kojarzy się z oznaką niesienia pomocy.
Dzięki łagodnemu, podzwrotnikowemu i śródziemnomorskiemu klimatowi na Malcie przez cały rok panują warunki sprzyjające podróżowaniu, a sezon turystyczny twa tam na okrągło. Lato jest słoneczne i gorące, temperatury powietrza oscylują w granicach 25-26°C, sięgając w lipcu i sierpniu powyżej 30°, natomiast w zimie (styczeń i luty) spadają do zaledwie 13° przyciągając turystów uciekających przed mrozami. W grudniu i styczniu przeważnie występuje najwięcej opadów, dlatego w tych miesiącach na wyspie pojawia się mniej turystów niż w innych okresach, niemniej wtedy ceny są znacznie niższe i za przyzwoitą kwotę można znaleźć najkorzystniejsze oferty noclegowe. Turyści z Polski najchętniej wybierają się na Maltę w maju lub wczesną jesienią, kiedy temperatury w kraju nie są jeszcze wysokie, natomiast morze u wybrzeży Malty kusi najlepszą temperaturą do kąpieli.
Na Malcie spędziliśmy tydzień w listopadzie. O tej porze roku pogoda nie jest już tak stabilna jak latem: temperatura maksymalna w ciągu dnia kształtowała się w okolicach 20 stopni Celsjusza. Na 7 dni, które spędziliśmy na Malcie dwa dni były deszczowe: od rana do zmierzchu ściana deszczu lała się z nieba (temperatura ok 15 stopni Celsjusza i silny wiatr). Tylko dzięki naszej determinacji nawet te deszczowe dni spędzaliśmy na zwiedzaniu.
Nasza bazą wypadową była Sliema – świetnie skomunikowana z cała wyspą. Naszym środkiem lokomocji był autobus komunikacji publicznej („sieciówka” na wszystkie autobusy to koszt 21 EUR/tydzień od osoby).
1 dzień: przylot późnym wieczorem – dojazd do hotelu w Sliema
2 dzień: Valletta (w tym rejs łodzią po the Grand Harbour)
3 dzień: Ta’Qali – Medina – Rabat – Dingli Cliffs – najwyższy szczyt Malty czyli Ta’Dmejrek (253m npm)
4 dzień: rejs na Wyspę Gozo czyli Mgarr – Victoria – Azure Window – Xaghra (Ggantija Temples) – Marsalforn – Mgarr
5 dzień: Marsaxlokk – Birżebbuga – Blue Grotto
6 dzień: Mellieha – Popeye Village – Golden Bay – Mosta – Palazzo Parisio
7 dzień: Trzy Miasta czyli Vittoriosa (Birgu), Senglea (Isla) i Cospicua (Bormla)
8 dzień: Sliema – St Julian’s – wylot do Polski
Niestety nie starczyło czasu na zobaczenie wszystkiego co chcieliśmy. Jest powód by tu jeszcze raz wrócić – choćby po to by zobaczyć niesamowite Victoria Lines.
12-19 listopada 2018r.
