Pico Ruivo

Region: Madera

Wysokość: 1.861m npm

Termin: zdobyty 18 czerwca 2016r.

Czas trwania: trasa na 90 minut marszu

Najwyższe wzniesienie Madery. Droga na szczyt jest łatwa – do pokonania przez piechura o przeciętnej kondycji oraz przez dzieci.

Wysiłek dotarcia na szczyt wynagradzają fenomenalne widoki – niestety my nie mieliśmy za dużo szczęścia. Niemal cały czas szliśmy w gęstej mgle i dopiero pod szczytem silny wiatr nieco rozwiał chmury…

Z parkingu ruszamy za kierunkowskazem „Pico Ruivo”. Z tego miejsca wiedzie pod górę wiedzie bezpieczna ścieżka biegnąca przez łąki. Wkrótce  ścieżka zamienia się w drogę pokrytą bazaltowymi kamieniami. Przez pierwsze minuty należy wspinać się stromym szlakiem pod górę, aż do pierwszego z trzech kamiennych szałasów. Z tego miejsca roztacza się wspaniały widok na spękaną grań Pico das Torres, drugiego pod względem wysokości szczytu Madery osiągającego wysokość 1.851m npm. Poniżej znajduje się Pico do Gato (1.780m npm). Z tej perspektywy góra zdaje się przypominać ząb, zaś oglądana z innych punktów wygląda jak kocia głowa (po portugalsku gato). W następnej kolejności widać Pico do Cidrao (1.718m npm) oraz spłaszczony na górnej powierzchni szczyt Pico do Arieiro (1.818m npm) z widoczną czaszą radaru.

Podobno, bo nam mgła nie pozwoliła na podziwianie tego widoku.

Teraz ścieżka prowadzi w dół po północnej stronie szczytu. Tak dociera się do kolejnego szałasu (po ok 5 minutach) usytuowanego obok źródełka. Stąd można podziwiać piękny widok na leżący w dole, połyskujące w słońcu skały spektakularnych dolin Ribeira da Fonte do Louro i Ribeira Grande, obydwie rzeki otaczają gęste lasy wawrzynowe.

Kontynuując marsz wolno schodzi się do przełęczy, na której znajduje się trzeci szałas. Ogromne sękate drzewa rosną wzdłuż ścieżki, która prowadzi w górę do rozwidlenia. Na rozgałęzieniu trzeba wybrać drogę biegnącą w prawo – trasa z lewej strony wije się przez masyw centralny w górę na szczyt Pico do Arieiro. Bardzo chciałam przejść cały ten szlak – niestety kiepskie prognozy pogody (które w praktyce okazały się prawdą) zmusiły mnie do zmiany planów górskich. Niestety musiałam zadowolić się naszym krótkim podejściem na najwyższy szczyt Madery…

Wędrując dalej szlakiem, po jakimś czasie mijamy pochodzącą z 1939r. gospodę – dziś jedyne schronisko górskie na Maderze. Z tego miejsca trzeba iść ścieżką w lewo – szlak biegnie zygzakowato pod górę wśród czerwonych wapiennych tufów, od których wywodzi się nazwa wzniesienia Rudy Szczyt (Pico Ruivo). „Wspinaczka” do platformy widokowej na wierzchołku góry wymaga pewnego wysiłku.

Informacje Praktyczne:

– parking w Achada do Teixeira (na wysokości 1.590m npm) położony jest 10 kilometrów na południowy zachód od Santany

– na miejsce nie dociera żaden autobus; są dwa sposoby dostania się na parking w Achada do Teixeira: samochodem lub autobusem do Santany i dalej taksówką lub autostopem

– dojazd samochodem z Santany: trzeba kierować się za oznaczeniami „Pico Ruivo”. Droga wije się między pięknymi krajobrazami, po drodze mija się kilka punktów widokowych; droga cały czas pnie się do góry

– droga do Achada do Teixeira jest otwarta codziennie od godz 7.00 do 19.00; w nocy opuszczana jest bariera

– na szlak lepiej wyjść wcześnie rano – im wcześniej wyruszymy w trasę, tym lepsza będzie widoczność (w godzinach popołudniowych pojawia się więcej chmur)

18 czerwca 2016r.