Kotor

Kotor jest świetnie zachowanym średniowiecznym, portowym miasteczkiem z urzekającą starówką. Zlokalizowany jest na samym krańcu Boki Kotorskiej (Zatoki Kotorskiej). Kotor z trzech stron otoczony jest górami Lovcen, Vrmac i Dobrota. Miasto dawniej było niedostępne. Przed najeźdźcami broniły go też miejskie fortyfikacje, które budowano jeszcze w XVIIIw. Nigdy nie zdobyty przez Turków, Kotor jest dziś brany szturmem przez wielu przyjezdnych.

Dzięki przepięknej zabudowie Starego Miasta, Kotor od 1979r. znajduje się na liście UNESCO. Charakterystyczna jest tutaj plątanina wąskich uliczek z wyślizganego kamienia z licznymi kameralnymi placykami i romańskimi kościółkami. Kamieniste fasady i czerwone dachy. Ponad tym wznoszą się mury obronne potężnej twierdzy Świętego Jana.

Największy rozwój miasta miał miejsce w XIIw. podczas panowania serbskiej dynastii Namanjic. Kotor stał się ośrodkiem handlowym – przybywały tu liczne karawany. Miasto przez wieki przechodziło z rąk do rąk. Kiedyś pod panowaniem rzymskim, później Biznacjium. Po Serbach nastali królowie chorwacko-węgierscy, potem bośniaccy. W XVw. Kotor był niepodległy tworząc republikę. Obawiając się Turków mieszkańcy poprosili o protektorat Wenecję. Turcy nigdy nie zdobyli miasta. Po Wenecji pojawili się Austriacy, następnie Rosjanie, Francuzi, Czarnogórcy, znowu Austriacy a następnie po I wojnie światowej miasto okupowały wojska włoskie i niemieckie. Burzliwa historia jak na jedno miasto. Ale takie są właśnie Bałkany.

Najciekawsze z tutejszych budowli to romańska katedra św. Tryfona, cerkiew Matki Boskiej od Zdrowia oraz górująca nad miastem na wysokości 260m npm twierdza św. Jana. Do twierdzy można się wspiąć po schodach prowadzących z samego centrum miasta.

Boka Kotorska składa się z pięciu zalewów: Hercegnovski, Tivatski, Morinjski, Risanski i Kotorski. W Boce przeglądają się otaczające ją gorę, wznoszące się miejscami na wysokość ponad 1000 metrów. Boka bywa błędnie nazywana fiordem. W rzeczywistości była kiedyś systemem rzecznym, który rozpadł się pod wpływem ruchów tektonicznych. Jest więc zalaną morzem dawną doliną rzeczną, a nie polodowcową. Łączy się z Atlantykiem szeroką na niemal trzy l=kilometry cieśniną zwaną bramą bokakotorską. Przez te wielkie wrota wpływały od wieków łodzie, statki i okręty kupców oraz wojowników. Boka Kotorska, będąca naturalnym portem położonym strategicznie pomiędzy imperiami Europy, była przez wieki miejscem zmagań: Ilirów z Rzymianami, Bizancjum z Gotami i Słowianami, lokalnymi księstwami serbskimi, tureckimi, Wenecją i Austrią. O przypominającą fiord Bokę walczyły też swego czasu Hiszpania, Francja i Rosja. zawijali tu arabscy korsarze, siejąc spustoszenie w portach.

Pod koniec XIVw. południowa część Boki Kotorskiej znalazła się pod panowaniem Republiki Weneckiej, a jej pozostała część pod koniec  XVw. została opanowana przez Turków. W XVIIw. pod panowanie Wenecjan przeszła cała zatoka. Wtedy przeżyła też największy rozkwit. Tutejsze porty rywalizowały z Dubrownikiem, a w miastach wzniesiono wiele budowli, któe do dziś stanowią charakterystyczny rys regionu.

Czasy się zmieniły, Boka Kotorska straciła swe strategiczne znaczenie, a mimo to nadal szturmują ją zwarte hufce. Tym razem turystów. Boka jest atrakcyjnym celem ich wakacyjnych wypraw z powodu oszałamiających krajobrazów, ciepłego klimatu, świetnie rozwiniętej bazy turystycznej i pięknych zabytków architektury.

Informacje praktyczne:

– wstęp do Katedry św. Tryfona – 2 EUR / os

– wstęp do twierdzy Świętego Jana górującej nad miastem – 3 EUR / os

– prom na Boce Kotorskiej – 4 EUR / auto, piesi płyną bezpłatnie

15 lipca 2011r.