Saloniki
Drugie co do wielkości miasto Grecji
Królowa Thessalonika była przyrodnią siostrą Aleksandra Wielkiego. Król Kassander w 315r. p.n.e. zjednoczył okoliczne osady w jedno miasto i nadał mu imię swojej żony. W czasach hellenistycznych Saloniki były otwartym na świat centrum intelektualnym i handlowym; w czasach bizantyjskich stały się drugim po Konstantynopolu najważniejszym miastem Cesarstwa. Z tego okresu w mieście zachowało się najwięcej zabytków. Kiedy w 1453r. upadł Konstantynopol, Turcy zdobyli Bałkany, a zaraz potem Grecję. To właśnie z okresu 400 lat tureckiego panowania zachowała się jedna z najbardziej barwnych dzielnic w mieście – Kastro lub inaczej Ano Poli.
Po wyzwoleniu Grecji Saloniki powoli wracają do swojej świetności. Tragiczny dla miasta okazuje się rok 1917, kiedy ma miejsce Wielki Pożar. Niszczy on prawie 2/3 miasta i pozostawia bez dachu nad głową 50.000 mieszkańców. Ówczesne władze szybko przystępują do odbudowy zniszczonych terenów. Następuje to według planów francuskiego architekta, Ernesta Hebrarda, który zmienia miasto w urbanistyczną perełkę. Konserwuje jego bizantyjskie dziedzictwo, buduje bulwary, place i parki w europejskim stylu, rozwija sieć komunikacyjną. Saloniki stają się nowoczesnym miastem, które służy za przykład innym metropoliom. Długie centralne aleje biegnące równolegle do brzegu morza przecinają pod kątem prostym ulice gęsto obsadzone dającymi cień drzewami, które pozwalają spacerować po mieście nawet w największe upały. Co prawda zlekceważono cześć planów zakazującą stawiania wysokich budynków, ale i tak życie w Salonikach – mieście bardziej kosmopolitycznym i zamożnym niż Ateny, prężnym centrum uniwersyteckim, siedzibie międzynarodowych targów oraz ośrodku muzyki awangardowej i rozrywki – jest bardziej relaksujące niż w stolicy, która buzuje od wycieczek i protestów politycznych. Tutaj turyści i rozpolitykowana elita spotyka się na frappe.
10 listopada 2010r.
