Śnieżycowy Jar 2017

kategoria: Trasa Dla Niemowlaka czyli Wojtuś na Bezdrożach

cel: Rezerwat „Śnieżycowy Jar”

długość trasy: 5,1 kilometra

uczestnicy: Wojtuś (wiek: dwadzieścia miesięcy), mama i tata

wyposażenie: nosidełko turystyczne (Little Life model Cross Country S3)

Tradycji stało się zadość… Już po raz czwarty przyjechaliśmy do Rezerwatu „Śnieżycowy Jar” by podziwiać kwitnące śnieżyce.

Rok temu pisałam: „Od trzech lat na początku marca jeździmy do Śnieżycowego Jaru. Pierwszy raz byliśmy tu sami. Drugi raz byłam w ciąży z Wojtusiem. W tym roku Wojtuś był już wieziony w wózku, a za rok na pewno będzie dreptał już na własnych nogach…”. Plany na ten rok ziściły się tylko po części: Wojtuś wprawdzie kroczył na swoich nóżkach, ale bardzo krótko. Głównie niesiony był przez nas w nosidle turystycznym.

Dojechaliśmy do wsi Starczanowo. Ilość samochodów już zwiastowała to co zobaczyliśmy na trasie do Rezerwatu. Samochody już nie mieściły się na polnych parkingach, auta stały wszędzie we wsi. No cóż ładna pogoda zachęciła ludzi do wyjazdu za miasto. A w porze kwitnienia śnieżyc, Rezerwat stał się popularną destynacją.

trasa spaceruKażdego roku testowaliśmy inny wariant dojścia do Rezerwatu. Tym razem postanowiliśmy zrobić „kółeczko” – tak żeby nie wracać tą samą trasą… Wychodzimy ze wsi Starczanowo kierując się na północ – drogą polną w kierunku lasu. Na tym odcinku uciążliwa jest ciągła mijanka z samochodami, które zawzięły się aby podjechać na tyle blisko rezerwatu na ile to możliwe czyli pod sam las (w ten sposób pod lasem zaparkowano na dziko kilkadziesiąt samochodów). Na szczęście do lasu już nikt się nie ośmiela wjechać. Możemy więc Wojtusia wyjąć z nosidła i zachęcić do samodzielnego maszerowania.

Liście, kamienie, patyki, drzewa, kałuże… wszystko to okazuje się fascynujące dla naszego małego piechura. Po 30 minutach nadal jesteśmy w tym samym miejscu. Jedyny sposób by zachęcić Wojtka do przemieszczania się to pogoń za psem (gdy taki pojawia się na horyzoncie). Niedługo później Wojtuś ochoczo zgadza się by wsadzić go z powrotem do nosidła… W sumie nie ma się co dziwić Malcowi. Niesiony na plecach widzi świat z wysoka – jak na dłoni. Nosidło, z którego korzystamy jest bardzo wygodne (przetestowane podczas wielogodzinnych marszów górskich) – Wojtek uwielbia być w nim noszony.

Po przejściu ok 1,8 kilometra od wsi Starczanowo dochodzimy do skrzyżowania szlaków. Stoją tu ławeczki i tablica informacyjna. A dzisiaj, z racji spodziewanego najazdu turystów pojawiły się też dodatkowe atrakcje: bar z żurkiem, kiełbasą i chlebem ze smalcem oraz pracownik Nadleśnictwa rozdający mapy i pocztówki z Rezerwatu „Śnieżycowy Jar”.

Od tego miejsca przejście do samego Rezerwatu przypomina przemarsz w procesji Bożego Ciała. Człowiek za człowiekiem – trudno podziwiać przyrodę naokoło gdy trzeba uważać żeby nie nadepnąć na jakieś dziecko lub psa…

W sumie tłumu w takim miejscu można się było spodziewać: w końcu mamy pierwszy wiosenny weekend, a okres kwitnienia śnieżyc jest krótki…

Kolejne kilkaset metrów i jesteśmy na miejscu… Całe pola pięknie rozkwitniętych śnieżyc. Wspaniała pogoda. Gra kolorów jest cudowna: błękit nieba, zieleń listków, białe kwiatki.. Ślicznie…

Przez rezerwat prowadzą drewniane mostki. Wojtusia tylko na chwilę wyjmujemy z nosidła – boimy się, że w tym tłumie ktoś przez nieuwagę staranuje nam dziecko. Wolimy mieć Malca na plecach. A i Wojtuś wydaje się być zadowolony – tyle się dzieje dookoła. Nie wiadomo na czym skupić uwagę: tu pies, tam dzieci na rowerkach, tu pani z kijkami, a tam kolejne psy i rodzice krzyczący za uciekającymi chłopcami…

Po przejściu całego Rezerwatu schodzimy z drewnianych mostków na jego południowym krańcu. Tu znajduje się kolejna tablica informacyjna o Rezerwacie. Całe rodziny piknikują sobie na trawie. My ruszamy szlakiem zielonym w kierunku oddalonego o 2,2 kilometra Starczanowa. Po drodze podziwiamy kolejne oznaki wiosny: fioletowe kwiatki i żaby wylegujące się w liściach i kałuży.

Do samochodu dochodzimy po około 2 godzinach. Można oczywiście spędzić w Rezerwacie dużo więcej czasu – nas jednak zniechęciły tłumy ludzi. Miejsce to staje się coraz bardziej popularne. Jeszcze kilka lat temu gdy przyjeżdżaliśmy podziwiać śnieżyce towarzyszyło nam dosłownie kilka osób. Z roku na rok obserwujemy coraz więcej turystów.

Śnieżycowy Jar to piękne miejsce. O samych kwiatkach i miejscu, w którym rosną pisałam już wcześniej. Dla zainteresowanych można poczytać tutaj.

Informacje Praktyczne:

– dojazd: rezerwat położony jest ok 30 km od Poznania, 5 km od Murowanej Gośliny; jadąc od Poznania należy skręcić w pierwszą ulicą w lewo za cmentarzem i drogą asfaltową przez Mściszewo dojechać do Starczanowa – tam zlokalizowany jest parking (płatny 4 PLN); od strony Uchorowa, jadąc do Murowanej Gośliny z Obornik, należy skręcić w Uchorowie w prawo, w drogę gruntową, parking znajduje się przy leśniczówce

– najlepszy okres do oglądania kwitnących kwiatów to zazwyczaj połowa marca lub na początek kwietnia

– wstęp do rezerwatu jest bezpłatny

– ze Starczanowa do Rezerwatu prowadzi zielony szlak turystyczny

26 marca 2017r.